شکنجهی متهم در همهی دستگاههای حقوقی از اعمال ناقض عدالت قضایی علیه حقوق افراد و از زمرهای مهمترین جرایم علیه حقوق بشر، قلمداد شدهاست. مبنای اصلی عدم مشروعیت شکنجه چه از لحاظ قواعد حقوق بشر و چه از منظر تعالیم و آموزههای مکتب اسلام، توهین بهکرامت و شرافت انسان است. شکنجه در اسناد بینالملل، حقوق افغانستان و فقه امامیه بهشدت منع شده و مورد جرمانگاری قرارگرفته است.
اشتراکات زیادی در مفهوم، ارکان، قلمرو و...، منع شکنجه بین اسناد بینالملل، حقوق افغانستان و فقه امامیه وجود دارد؛ تفاوت که بین آنها وجود دارد در مورد مطلق و مقید بودن منع شکنجه است؛ در اسناد بینالملل و حقوق افغانستان، شکنجهی متهم بهصورت مطلق منع شدهاست، اما در فقه امامیه با توجه به ادلهی برخی فقیهان، در موارد خاصی، شکنجه تجویز شدهاست.
)